ตั้งกะอยู่ปี 1 จนตอนนี้ปี 4 แหละการที่ได้อยู่กะไอ้พวกนี้มีแต่เสียงเฮฮาวะเอ่อ... บางครั้งอาจจะมีเรื่องทีไม่เข้าจัยกันบ้าง แต่ก้อนะแปปเดียวก้อกลับมาดีกันอะ ก้อยังงี้แหละประจำใครที่มีปัญหาอะไรอะนะมันก้อจะซุมหัวช่วยกันแก้ไขปัญหาของคนๆ นั้น จนผ่านไปได้ด้วยดีส่วนเรื่องเรียนหรอไม่ต้องพูดถึงอาจารย์ที่เคยมาสอนพวกเราต่างก้อพูดเป็นเสียงเดียวกัน ว่าพูดกันทุกคาบที่อาจารย์สอนไม่ค่อยสนใจเรียนกันเล๊ย แต่พอมีกิจกรรมทีไรก้อนะเรียกพวกเราทุกที ไม่รู้เป็นไรเหมือนกันสงสัยอาจารย์คงแลเห็นประสิทธิภาพของพวกเราทางด้านนี้ละมั้ง เหอๆๆ เฮ้อออพอนึกถึงเรื่องราววันเก่าๆ มันก้อเศร้าจัยเนอะเพราะตอนนี้พวกเราอยู่ปี4กันแล้วอีกไม่กี่เดือนก้อจบกันแล้วและคงแยกย้ายกันไปไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้พบกัน คงจะอีกนานเลยว่ามั๊ยก้อไม่มีไรหรอกนอกจะบอกว่าฉันรักพวกแกวะและจะคิดถึงพวกแกตลอดไปขอบจัยที่คอยช่วยเหลือกานขอบคุณสำหรับความห่วงใยและความรักที่มอบหั้ยฉันไม่รู้หรอกนะว่าจะได้พบพวกแกอีกเมื่อไหร่แต่ฉันจะบอกพวกแกว่าพวกแกจะอยู่ในใจฉันตลอดไปฉันสัญญาด้วยคำๆนี้วะ "ไม่มีไรที่ไอทีอย่างเราทำไม่ได้" ไม่รู้ว่าพวกแกยังจำคำๆ นี้ได้หรือป่าวน๊า เฮ้อออคิดถึงพวกแกจัง