วันอาทิตย์ที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2553 เรียบเรียงโดย ชยธมฺโม ภิกขุ

ข้าพเจ้าได้สดับมาดังนี้ว่า...สมัยหนึ่งพระ ผู้มีพระภาคเจ้าทรงประทับอยู่ เชตวนารมวรวิหาร อุทยานของ อาถบิณฑกะเศรษฐี ใกล้กรุง สาวัตถี พร้อมด้วยพระภิกษุสงฆ์จำนวน 1, 250 รูป วันหนึ่งเมื่อได้เวลาออกบิณฑบาตร พระพุทธองค์ก็ทรงครองผ้าไตรจีวร ทรงบาตร เสด็จออกภิกขาจารในนคร สาวัตถี ทรง -บิณฑบาตรไปตามลำดับบ้าน ตามหลักพระธรรมวินัยอันดีงาม เมื่อเสร็จกิจทรงเสด็จกลับที่ประทับ เพื่อฉันภัตตาหาร เมื่อฉันเสร็จทรงปลดผ้าไตรจีวร เก็บบาตร ชำระพระบาท จัดเตรียม อาสนะแล้วเสด็จประทับนั่งอยู่.

ตอบข้อถามของพระเถระ.....สุภูติ

ท่ามกลางหมู่สงฆ์ท่าน...สุภูติมหาเถร...ได้ลุกขึ้นทรงจีวรเฉวียนบ่าคุกเข่าพนมมือด้วยความเคารพแล้วทูลถามพระพุทธองค์ว่า...ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้านับเป็นพระมหากรุณาที่คุณอย่างสูงสุดที่ พระองค์ได้ทรงติดตามสั่งสอนแนะนำและเฝ้าเอาใจใส่ในเหล่าโพธิสัตว์ทั้งหลาย อย่างดียิ่งมาตลอดข้าแต่พระองค์ผู้เจริญหากกุลบุตร - กุลธิดาปรารถณาจะทำที่สุดแห่งกองทุกข์ บรรลุซึ่งวิมุตติภาวะ อันยิ่งเขาเหล่านั้นควรปฏิบัติตนเช่นไร? และเขาควรจะควบคุมความคิดปรุงแต่งของเขาอย่างไรพระพุทธเจ้าข้า ? พระพุทธองค์ทรงตรัสตอบว่า ดีมากท่านสุภูติ ดังที่ ท่านกล่าว.

วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร ตอนที่ 2

ความยากพิสูจน์ศรัทธา

วันจันทร์ที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2553

เรียบเรียงโดย.........ชยธมฺโม ภิกขุ

เริ่มจากพุทธยาน มาพลังจิต ปิดเขากะลา มาสุขใจ เข้าสู่ใต้ร่มธรรม

พระเถระ สุภูติ ทูลถามพระพุทธองค์ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญในภายภาคหน้าจะมีบุคคลใดที่จะเกิดศรัทธาความเชื่อ อย่างแท้จริงหลังจากได้ยินคำสอนเหล่านี้หรือไม่ ? พระพุทธองค์ทรงตรัสตอบว่า ดูก่อน สุภุติ ท่านอย่าได้กล่าวเช่นนั้นเลยในภายภาคหน้าเมื่อตถาคตดับขันธุ์ปรินิพพานล่วง ไปแล้ว 500 ปีจะมีบุคคลผู้มีศีลตั้งมั่นอยู่ในบุญกุศลได้รับฟังคำสอนนี้แล้วเกิดศรัทธา ความเชื่อถือแต่เธอควรรู้ว่าบุคคลเช่นนั้นมิได้บำเพ็ญบุญบารมีมาแค่เพียงกับ พระพุทธองค์แต่องค์เดียว หรือ 2 พระองค์ หรือ 3 พระองค์หรือ 4 พระองค์ หรือ 5 พระองค์แต่เป็นจำนวนนับไม่ถ้วนเลยทีเดียวและบุญบารมีของเขาเหล่านั้นล้วนมี ในทุก ๆ ด้านและเมื่อบุคคลเช่นนั้นได้ฟังคำสอนนี้แล้วจะบังเกิดศรัทธาอันบริสุทธิ์ ทันที สุภูติ แน่นอน !  ตถาคตย่อมหยั่งรู้ว่าเขาเหล่านั้นสามารถจะเข้าใจคำสอนนี้ได้อย่างแจ่มชัดจน แจ้งต่อจิตเดิมแท้อันบริสุทธิ์และเปี่ยมด้วยคุณธรรมอันดีงามเพราะเหตุใดเล่า ? เพราะบุคคลเหล่านั้นจะไม่หลงกลับสู่ความยึดมั่นถือมั่นในความเห็นเรื่อง อัตตา ตัวตน สัตว์ และภพภูมิใด ๆ อีกและเขาจะไม่หลงกลับไปสู่ความยึดติดในความเห็นเรื่องสิ่งทั้งหลายล้วนมี คุณค่าความหมายในตัวมันเองหรือสิ่งทั้งหลายล้วนปราศจากคุณค่าความหมายในตัว มันเอง เพราะเหตุใด ?เพราเหตุว่าหากเขาเหล่านั้นปล่อยใจให้หลงยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใด ๆ แล้วแสดงว่าเขายังยึดติดในความเห็นเรื่อง.....