วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร ตอนที่ 6

สุภูติ.ถ้าบุคคลหนึ่งเสียสละตนเองบำเพ็ญบุญกุศลมากมายในยามเช้าดุจเม็ดทรายในแม่น้ำคงคาและมากมายอีกเช่นกันในตอนกลางวันและตอนเย็นและกระทำาต่อเนื่องกันไปจนมิอาจนับวัน - เวลาได้ชั่วกัปล์ - ชั่วกัลป์ ส่วนอีกบุคคลหนึ่งตั้งใจฟังพระสูตรนี้ด้วยจิตศรัทธาโดยมิได้ขัด แย้งโต้เถียงบุคคลหลังจะได้รับบุญกุศลยิ่งกว่ามาก แต่บุญกุศลที่เกิดขึ้นนั้นก็มิอาจเทียบกับบุคคลที่สามารถศึกษาจนแจ้งชัด บันทึกไว้และนำไปสอน - สาธยายต่อผู้อื่นได้เลยสุภูติ.เราสามารถสรุปได้อย่างชัดเจนว่าคุณค่าทั้งหมดของคำาสอนนี้ไม่สามารถหยั่งหรือประมาณได้เลย ตถาคตได้แสดงคำาสอนนี้เพื่อประโยชน์ในการนำาไปสู่ทางอันยิ่งใหญ่บุคคลใดก็ตามที่สามารถเข้าใจอย่างชัดแจ้งในคำาสอนนี้ ศึกษา - ท่องบ่นและเผยแพร่ออกไปก็จะถูกหยั่งรู้ได้โดยตถาคตและเขาจะลุลุถึงบุญกุศลอันยิ่งใหญ่สมบูรณ์ยิ่งและมิอาจประมาณได้และถ้าบุคคลเหล่านั้น

ความหลากหลายของจิตแท้จริงเป็นเพียงจิต


สุภูติ.เธอคิดอย่างไร ตถาคตมีดวงตาของมนุษย์ไหม ? มีพระเจ้าข้าดีละเธอคิดว่าตถาคตมีตาทิพย์ไหหม ? มีพระเจ้าข้าเธอคิดว่าตถาคตมีดวงตาแห่งธรรมไหม ? มีพระเจ้าข้าและเธอคิดว่าตถาคต มีดวงตาแห่งพุทธะอันเป็นสัพพัญญูไหม ? มีพระเจ้าข้าสุภูติ.เธอมี ความิตดเห็นอย่างไร ?พระพุทธเจ้าสอนเกี่ยวกับเม็ดทรายในแม่น้ำคงคาไหม ?ใช่พระเจ้าข้า ตถาคตได้ทรงสอนเกี่ยวกับเม็ดทรายในแม่น้ำคงคาดีละสุภูติ.ถ้าแม่น้ำคงคามีจำนวนมากมายเท่าเม็ดทรายในแม่น้ำคงคาและแต่ละเม็ด ทรายของแม่น้ำคงคาทั้งหมดมีดินแดนแห่งพุทธภูมิอยู่ ดินแดนเหล่านั้นย่อมีมากมายไหม ?มากมายมหาศาลพระเจ้าข้าสุภูติ.ไม่ว่าสรรพสัตว์มากมายขนาดไหนในดินแดนแห่งพุทธภูมินั้นไม่ว่าจะ มี ความหลากหลายขนาดไหนของจิตของสรรพสัตว์เหล่านั้น ตถาคตย่อมหยั่งรู้และเข้าใจได้หมด เพราะเหตุใด เพราะเหตุว่า ตถาคตสอนว่าความหลากหลายทั้งหมดนั้นล้วนไม่ใช่จิตโดยแท้จริงมันเป็นเพียง สิ่งสมมุติเรียกว่าจิตเท่านั้น สุภูติ.มันเป็นไปไม่ได้ที่จะคงรักษาจิตในอดีต เป็นไปไม่ได้ที่จะถือครองจิตปัจจุบันนั้นไว้และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจับฉวย จิตในอนาคต