นักปรัชญาหนุ่มผู้หนึ่งได้ละทิ้งความเชื่อศาสนาอื่นแล้วเข้ามาศรัทธาในศาสนาพุทธ เขาเคยตั้งใจที่จะแก้ปัญหาคำถามที่เป็นที่ถกเถียงกันในหมู่นักปรัชญาด้วยกัน คำถามนั้นก็คือ เวลามีจุดจบหรือไม่ขอบเขตของโลกใบนี้มีหรือไม่ จิตวิญญาณและกายนั้นเป็นแบบเดียวกันหรือแยกจากกัน พระพุทธยังคงมีอยู่ไหมหลังจากตายไปแล้ว คำถามเหล่านี้ยากที่จะหาคำตอบได้จากการทำการทดลอง ชายผู้นี้ได้กล่าวว่า เขาจะไม่เข้ามาปฏิบัติ

ตามวิถีของศาสนาพุทธจนกว่าจะพบคำตอบของปัญหาเหล่านั้น [พระศากยมุนีพุทธ]ทราบเรื่องจึงถามเขาว่า สมมุติว่ามีชายผู้หนึ่งยิงเขาด้วยธนูอาบยาพิษ และเขาก็ต้องตายจากพิษ ถึงแม้ว่าเขาสามารถหยุดคนที่กำลังยิงธนูนั้นได้และเขายังเอาลูกธนูออกจากร่างกายและไม่ต้องการได้รับการรักษาจนกว่าจะพบกับหน้าตาของครอบครัวและชื่อของคนที่ยิงธนู ทราบลักษณะของคันธนูและลูกศรก่อนที่จะรับการรักษา ท้ายที่สุดชายผู้นั้นก็ตายเนื่องจากไม่ได้รับ

การรักษาและไม่ได้ถอนพิษออกจากร่างกาย [พระศากยมุนีพุทธ] ได้อธิบายว่า ชายหนุ่มผู้นี้ก็เหมือนกับคนที่ไม่ได้ปฏิบัติตามวิถีศาสนาพุทธ ซึ่งเป็นการปฏิบัติเพื่อละทิ้งความโลภกระหาย แต่ชายผู้นี้กลับพยายามที่จะหาทางออกของปัญหาที่แก้ไม่ได้เหล่านี้ เขาจะตกลงไปในห้วงลึกแห่งความทุกข์ทรมาน และไม่สามารถเอาชนะต่อความทุกข์นั้นได้หลังจากชายผู้นี้ได้ฟังนิทานดังกล่าวเขาก็ได้ตระหนักรู้ดีว่าตนนั้นผิดไปแล้วจึงหันมาเริ่มปฏิบัติตามวิถีทางของ[ศาสนาพุทธ]อย่างตั้งใจ