|
ก่อนที่มันจะสาย อุทาหรณ์สอนใจ
23:12 - 4 ธันวาคม 2551
ผมรู้จักคนคนนึง ทางโทรศัพ เราคุยกันทุกวัน
จากที่เขาเปงคนที่ไม่รู้จักคิด ใช้เงินของพ่อแม่ไปวันๆๆ
เดือนๆๆนึงใช้เงินเปง หมื่นๆ โดยที่ไม่คิดถึงความลำบากพ่อแม่
เขาไม่เคยเหงความสำคัญของพ่อแม่เลย
ผมคุยกะเขาทุกวัน คอยบอกเขา สั่งสอนเขา
จนเขาเริ่มจะเปลี่ยนไปในทางที่ดี
เขารู้จักคิด เขาเริ่มจะไม่เถียง พ่อ แม่
แล้ววันนึงแม่เขาต้องผ่าตัด เขากลัวว่าแม่จะผ่าตัดแล้วไม่กลับมา
เขาเสียใจ เขาร้องไห้กลับผมตลอด ทั้งๆที่รอแม่ผ่าตัด
หลังจากวันนั้นเขาก้เริ่มรักแม่ขึ้นทุกวันๆ
เขาเริ่มจะเปงคนดีขึ้นมามากแล้ว เขารู้จักคิด ว่าอะไรดี อะไรไม่ดี
เขาเคยทะเลาะกะพ่อบ่อยๆๆ เถียงกะพ่อ ไม่เคยเข้าใจในความรู้สึกของพ่อ
แต่พ่อเขาก้ไม่เคยโกดลูกตัวเองแม้แต่น้อย ได้แต่คอยดูแลลูกสาวของเขา
แต่แล้ววันนี้เขากำลังจะมาหาผม ก้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่น่าเกิดขึ้น
เขาไม่ได้มาหาผมตามที่นัดกันไว้ แต่เขาไปหาพ่อเขาที่โรงพยาบาล
พ่อของเขาได้เสียชีวิต เนื่องจากอะไรผมยังไม่ทราบ
แต่พอเขาโทรมาร้องไห้ ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่ปลอบ
เขาบอกผมว่า เมื่อวานยังไปเอารถกะพ่ออยู่เลย
เขายังไม่ได้บอกขอโทดพ่อเลย ที่เขาทำตัวไม่ดี
แต่แล้ววันนี้เขากลับไม่มีพ่อให้ขอโทด ผมได้ยินแล้วผมหดหู่หัวใจ
ผมไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมาอีก
คนเราควรทำจะอะไรก่อนที่มันจะสายเกินไป
จะพูดรักพ่อรักแม่ ก้รีบพูดก่อนที่จะไม่มีพ่อแม่ให้พูด
อย่าให้เปงเหมือนน้องคนนี้เลย ช่วยเปงกำลังใจให้เขาด้วยนะคับ
คอมเม้นต์
กรุณา "เข้าสู่ระบบ" ก่อนคอมเม้นต์
|
ผู้เขียน
บล็อกโปรด
บล็อกล่าสุด
|
เขาที่ใช่