ผมรู้จักคนคนนึง ทางโทรศัพ เราคุยกันทุกวัน

จากที่เขาเปงคนที่ไม่รู้จักคิด ใช้เงินของพ่อแม่ไปวันๆๆ

เดือนๆๆนึงใช้เงินเปง หมื่นๆ โดยที่ไม่คิดถึงความลำบากพ่อแม่

เขาไม่เคยเหงความสำคัญของพ่อแม่เลย

ผมคุยกะเขาทุกวัน คอยบอกเขา สั่งสอนเขา

จนเขาเริ่มจะเปลี่ยนไปในทางที่ดี

เขารู้จักคิด เขาเริ่มจะไม่เถียง พ่อ แม่

แล้ววันนึงแม่เขาต้องผ่าตัด เขากลัวว่าแม่จะผ่าตัดแล้วไม่กลับมา

เขาเสียใจ เขาร้องไห้กลับผมตลอด ทั้งๆที่รอแม่ผ่าตัด

หลังจากวันนั้นเขาก้เริ่มรักแม่ขึ้นทุกวันๆ

เขาเริ่มจะเปงคนดีขึ้นมามากแล้ว เขารู้จักคิด ว่าอะไรดี อะไรไม่ดี

เขาเคยทะเลาะกะพ่อบ่อยๆๆ เถียงกะพ่อ ไม่เคยเข้าใจในความรู้สึกของพ่อ

แต่พ่อเขาก้ไม่เคยโกดลูกตัวเองแม้แต่น้อย ได้แต่คอยดูแลลูกสาวของเขา

แต่แล้ววันนี้เขากำลังจะมาหาผม ก้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่น่าเกิดขึ้น

เขาไม่ได้มาหาผมตามที่นัดกันไว้ แต่เขาไปหาพ่อเขาที่โรงพยาบาล

พ่อของเขาได้เสียชีวิต เนื่องจากอะไรผมยังไม่ทราบ

แต่พอเขาโทรมาร้องไห้ ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่ปลอบ

เขาบอกผมว่า เมื่อวานยังไปเอารถกะพ่ออยู่เลย

เขายังไม่ได้บอกขอโทดพ่อเลย ที่เขาทำตัวไม่ดี

แต่แล้ววันนี้เขากลับไม่มีพ่อให้ขอโทด ผมได้ยินแล้วผมหดหู่หัวใจ

ผมไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมาอีก

คนเราควรทำจะอะไรก่อนที่มันจะสายเกินไป

จะพูดรักพ่อรักแม่ ก้รีบพูดก่อนที่จะไม่มีพ่อแม่ให้พูด

อย่าให้เปงเหมือนน้องคนนี้เลย ช่วยเปงกำลังใจให้เขาด้วยนะคับ