สมุดเยี่ยมของ มิตตา

มาทักทาย..นายมิต..สักนิดหน่อย
แล้วจึงค่อย..ย่อยแยก..พาแตกหนี
ด้วยมีงาน..สานต่อ..ให้พอดี
ร่ายกวี..มีเวลา..คราพบเจอ..

พี่ก็ดูข่าวเหมือนกันครับ เห็นว่า..ทางเหนือเจอพายุลูกเห็บ ก้อนงี้..น้องๆน้ำแข็งหลอดเลยครับ น่าเห็นใจนะครับ ก็ค่อยๆแก้ปัญหากันไปนะครับ
แล้วบ้านมิตทำอาชีพทางการเกษตรใดบ้างล่ะครับ?

อาชีพทางการเกษตรต้องอาศัยดินฟ้าอากาศ มันไม่มีความแน่นอนในเรื่องรายได้ สิ่งที่พ่อแม่เสียใจ..ไม่ใช่เพราะมิตเป็นต้นเหตุ แต่ท่านเสียใจและละอายใจในเรื่องที่ไม่สามารถรักษาคำพูดหรือสัญญาที่ให้ไว้แก่ลูกของตัวเองได้ ถ้าน้องมิตสงสารท่าน ก็ควรจะปลอบใจท่านให้คลายกังวล บอกท่านว่า..ถ้าพ่อแม่มีเงินไม่พอก็ไม่เป็นไร ไว้มีเหลือเมื่อไหร่ค่อยให้มิตก็ได้ หรือจะยกเงินจำนวนนั้นให้ท่านไปเลยก็ได้ ท่านจะได้ปลดพันธนาการทางใจเรื่องหนี้สัญญานั้นเสีย ถ้าเป็นพี่..พี่ทำอย่างหลังนั่นแหละครับ นี่คือโอกาสที่จะสร้างความดีที่ชื่อ"กตัญญุตา"แล้วนะครับ

สวัสดีครับ พี่นิค เช้าวันนี้ที่บ้านผมสดชื่นมากเลยครับ ฝนตกติดต่อกันมา 3- 4 วันละครับ สว่นใหญ่ตกตอนกลางคืนและตอนกลางวันแดดออกร้อน แต่ตอนเช้าๆสดชื่นมาก พี่นิคครับ ผมสงสารพ่อแม่ ปกติพ่อแม่ผมจะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น เมื่อ 4-5 วันที่ผ่านแมแม่ได้บอกผมว่าแม่จะได้กำไรจากการขายผลผลิตทางการเกษตรเดี๋ยวเอาเงินมาคืน แต่มาวันนี้ขาดทุน ได้มา 30000 แต่ชำระหนี้ปุ๋ย ยา คนงาน เหลือเงิน 6000 บาท พ่อบอกว่าแม่ร้องไห้ไม่กล้ามาพบหน้าผมและพ่อก็มาคุยกับผมแต่พ่อน้ำตาคลอ แต่เวลาพ่อพูดพ่อจะไม่มองหน้าผมเสียงสั่นๆ ผมรู้ว่าพ่อร้องไห้ข้างใน แต่ผมไม่เคยบอกเลยว่าจะเอาเงินคืน ท่านอยากใช้คืนก็แล้วสแต่ท่าน ท่านจะเอาไปเลยผมก็ไม่ว่า ผมเป็นลูกที่เลวใช่ไหมครับที่ทำให้พ่อแม่น้ำตาตก ผมอยากร้องไห้มากเลยครับ

ครับ..พี่สบายดีครับ แล้วน้องมิตล่ะ!..หายไปไหนมา?

คิดถึงจึงมาทัก..โอ้น้องรัก..มาพักหาย
นิ่งเงียบ..เปรียบดับกาย..โอ้..น้องชายไม่เห็นมา
หรือว่ามีท่าเทียบ..คอยลอยเลียบจึงเงียบหา
น้องมิต..สนิทมาไยร้างลา..มาหาที

เหนื่อยนักก็พักหน่อย..อย่าท้อถอยปล่อยใจหา
ควรที่มีเวลา..ให้ใจหาพาสำราญ
เคร่งเครียดจะเบียดจิต..ให้ต้องติดสนิทนาน
ทุกวันหมั่นตรวจทาน..มีวิหารมั่นในธรรม..

คิดถึง..จึงเยี่ยมหา..น้องมิตตามาห่างไกล
ไม่ยาก..ลำบากใจ..ที่พี่ได้คบมิตตา
ทำไม..ดูเงียบเฉย..นิ่งจังเลยเคยเยี่ยมหา
วันนี้..พี่นิคมา..ก็หวังว่าจะพบเธอ..

พี่ก็คงบอกมิตไม่ได้หรอกนะครับ ว่าเมื่อไหร่.. เรื่องจะได้ดวงตาเห็นธรรมหรือไม่..เมื้อไหร่..และอย่างไร.. เป็นเรื่องเฉพาะบุคคล ไม่ต้องไปอยากถึง แค่ทำเหตุให้ถึงพร้อม ทุกอย่างก็เป็นไปเองครับ.

ดีครับ..ไปงานศพบ่อยๆ จิตใจจะได้ยอมรับ มองเห็นอนิจจังชัดเจนขึ้นไงครับ.

อิอิ...พี่ก็ใช้มือถือนี่แหละครับ..ดูยูทูป มือถือที่พี่ใช้..เป็นสมาร์ทโฟนของโนเกียครับ ดูยูทูปได้..เข้าเว็บเพจได้ แต่เล่นแฟลชเพลย์เยอร์ในเว็บไม่ได้ แต่ถ้าโหลดลงเครื่องแล้วดูได้ครับ เครื่องพี่น่ะ..รองรับ3จี แต่สัญญาณเครือข่าย3จีแถวบ้านพี่ยังไม่มี ที่พี่ใช้เป็นแพคเก็จอินเตอร์เน็ตแบบGPRSครับ สัญญานความเร็วต่ำ ใช้ดูยูทูปได้เพราะมีระบบสตรีมมิ่ง แต่ไม่ราบรื่นนัก เนื่องจากความเร็วต่ำ มีสะดุดเป็นช่วงๆ แต่ดึกๆดูได้สบายครับ นี่เกือบบ่าย3แล้ว น้องมิตทำไรอยู่ครับ?

ยูทูปนี่..เป็นแหล่งดูหนังที่กว้างขวางมากเน๊อะ! หาอะไรก็มีหมด เพียงแต่เค้าตัดหนังเป็นท่อนๆซะหมด กว่าจะจบเรื่อง..เชื่อมต่อซะเมื่อยเลย..

สวัสดีตอนเย็นครับ..น้องมิต เมื่อเช้า(ความจริงก็ต่อเนื่องมาจากเมื่อคืน) พี่ดูละครช่อง7ย้อนหลังในยูทูปอ่ะ.. เป็นละครเก่าสิบกว่าปีมาแล้ว.. ประทับใจในเรื่องความรัก ก็เลยลองย้อนกลับไปดู ที่จริง..พี่ก็ดูจนจบเลยนะ..เรื่องนี้น่ะ!(เรื่อง..บ่วงบรรจถรณ์ครับ) แต่อยากดูอีกเพื่อทบทวนความประทับใจย้อนหลังครับ ดูเพลิน..เลยไม่ได้มาดูเพื่อนๆเลย..อิอิ

สวัสดีครับ พี่นิควันนี้ไปไหนบ้างครับ

อ๋อ..ถ้าเป็นแบบนั้นก็ให้ท่านยืมเถิดครับ เพราะท่านมีผลผลิตที่จะได้เป็นเม็ดเงินกลับมาอยู่ พ่อแม่ส่วนใหญ่..ไม่มีใครเอาเปรียบลูกหรอกครับ..มีแต่จะให้กับลูกฝ่ายเดียว แต่..ก็มีพ่อแม่บางคนเหมือนกัน ที่รีดนาทาเร้นเอากับลูก ซึ่งนั่น..คงเป็นเวรกรรมของลูกคนนั้นนั่นเองครับ

การมีเงินเก็บ..ก่อให้เกิดความฝัน..ความคาดหวัง ความแหนหวง และความยึดติด ด้วยเหตุนี้..พระพุทธองค์จึงทรงบัญญัติสิกขาบท ไม่ให้ภิกษุรับเงินหรือทอง หรือสิ่งที่แทนเงินทอง เพื่อมิให้จิตใจมีภาระ..มีความกังวลในทรัพย์นั้นๆจนเป็นอุปสรรคในการปฎิบัติทางจิต น้องมิตลองคิดดู..ถ้าเราไม่มีทรัพย์สมบัติมีค่าใดๆติดบ้านเลย บ้านเราก็ไม่ต้องใส่กุญแจเวลาไปไหนๆ จะไปกี่วันก็ไม่ต้องห่วงบ้าน แต่ถ้ามีของมีค่าอยู่ในบ้าน เราก็เป็นกังวลใช่ไหม ต้องหากุญแจมาล็อคใช่ป่าว..จะไปไหนก็ต้องรีบกลับ กลัวคนรู้แกวจะมางัดบ้านเอาของมีค่าไป เห็นไหม..คนมีตังค์นี่..ใช่จะอยู่เป็นสุขนะครับ..อิอิ แต่มี..ก็ดีกว่าไม่มีเน๊อะ! ก็เรายังต้องใช้จ่ายเพื่อความอยู่รอดอยู่นี่นา..

ที่น้องมิตรู้สึกแบบนั้น..นั่นก็เป็นเรื่องปกติของปุถุชนคนธรรมดาทั่วไปครับ การที่เราหวงในสิ่งที่เราคิดว่าเป็นของเรา(เพราะจิตเข้าไปยึด) ไม่ใช่ความโลภหรอกครับ ความโลภ..คือจิตเพ่งเล็งอยากได้ของที่ไม่ใช่ของตน คือเห็นของคนอื่นแล้วอยากได้ การหวงในสิ่งที่เป็นของตน เป็นสิทธิอันชอบธรรม แต่ก็เป็นเครื่องวัดคุณธรรมในใจตัวเองด้วยว่าสูงเพียงใด

การที่พ่อแม่มายืมตังค์เรานั้น..ก็อยู่ที่ตัวน้องจะตัดสินใจนะครับว่าจะให้..หรือไม่ให้ พี่ตัดสินใจแทนไม่ได้ เพราะพี่ไม่รู้เหตุผลลึกๆของความเดือดร้อนของพ่อแม่น้องนะครับ แต่ถ้าเป็นพี่..พี่ให้ครับ แต่พี่จะให้เท่าที่กำลังเราจะให้ได้ โดยที่เราต้องไม่เดือดร้อน

น้องลองคิดอย่างนี้นะครับ.. เงินทองที่เราได้มานั้น ได้มาจากการมีร่างกายในอัตตภาพนี้ และร่างกายนี้ได้มาจากคนสองคนร่วมกันสร้างขึ้นมา คือพ่อกับแม่ ตัวเรา..เป็นจิตวิญญาณที่มีกรรมผูกพันกับเขาทั้งสอง(พ่อแม่) ได้เข้ามาถือร่างที่เขาทั้งสองสร้างขึ้น เมื่อร่างนี้ถือกำเนิดแล้ว..ก็อาศัยนมจากอกแม่ อาศัยข้าวน้ำที่เขาทั้งสองหามาเลี้ยงดูจนมีชีวิตรอดเติบใหญ่ มิตอาจเติบโตจากการดูแลของผู้อื่น แต่..ถ้าไม่มีผู้บังเกิดเกล้าทั้งสอง ก็ไม่มีร่างกายของมิตในอัตตภาพนี้ และเงินทองที่มิตมีอยู่ในตอนนี้ก็จะหามีไม่ ถ้ายังตัดใจให้เต็มจำนวนไม่ได้ ก็ให้ตามสมควรเถอะครับ เงินทองของนอกกาย ยังมีลมหายใจอยู่ก็หาใหม่ได้ เมื่อหมดลมหายใจ เงินทองก็กลายเป็นสิ่งไร้ค่าสำหรับเราไป กลายเป็นของมีค่าของคนอื่นต่อไป วัฎฎจักรของมันมีแค่นี้แหละครับ สมบัติ..ผลัดกันชม น้องมิตก็พิจารณาเอานะครับ พี่แนะนำได้แค่นี้ครับ.

555..มันเป็นธรรมดา..เป็นเรื่องของธรรมชาติครับ อย่าไปกังวลให้มากมายเลยครับ ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ เราเพียงใช้สติตามดูตั้งแต่ต้นจนจบพอ เดี๋ยวปัญญามันเกิดเองครับ แล้วจะรู้ด้วยตัวเองว่าต้องทำยังไง มีความสุข..กับสิ่งที่เป็น..นะครับ..น้องมิต

มันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว..แล้วมันไปอยู่ไหนเหรอครับ..^__^

มาทักทาย..นายมิต..ที่ติดอยู่
ไหนไม่รู้..ดูเงียบจัง..นั่งคอยหา
ด้วยคิดถึง..จึงเยี่ยมเยียน..เพียรเสาะมา
น้องมิตตา..หายไปไหน..พี่ชายเยือน.

กอบโกยบุญ..หนุนดำเนิน..เพลินเบิกบาน
สุขสราญย์..วิมานแมน..ในแดนธรรม..

พิมพ์ยังไม่หมด..ก็เกิดอาการเบลอ เผลอไปกดซะงั้น..เลยต้องมาต่ออีกหน่อยหนึ่งครับ.