สเปซของ มิตตา

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

ตั้งสติไว้ให้มั่นคงครับ การปฏิบัติของน้องมิตกำลังเจริญก้าวหน้า ถ้าน้องมิตตั้งสติให้แกร่งไม่ให้หวาดกลัวได้ นิมิตมันก็จะนิ่ง และเป็นเครื่องอยู่ของจิตครับ เอาความรู้สึกทั้งหมดจับไว้ที่ตัวรู้ครับ ร่างกายจะหายหรือเป็นอะไรช่างมัน..(จริงๆแล้วมันไม่เป็นอะไรหรอกครับ) เคยได้ยินครูบาอาจารย์กล่าวไว้ไหมครับ!"ของจริง..มันอยู่ฟากตายโน่น" ท่านหมายถึง..ถ้าเราข้ามความรู้สึกกลัวตายไปได้ เราก็จะถึงฝั่งที่เราปรารถนาครับ น้องมิตก้าวหน้าเร็วกว่าพี่..ในช่วงเวลาที่พี่มีอายุรุ่นเดียวกันนี้นะครับ

แวะมาทักทายค่ะ

ก็แน่ละครับ.. ก็หลวงพ่อฤาษีน่ะ.. นอกจากท่านจะเป็นนักปฏิบัติแล้ว ท่านยังเป็นพระนักเทศน์ด้วย.. มีดีกรีเป็นถึงมหาเชียวแหละ จะไม่ให้ติดได้อย่างไร พี่เองยังชอบเลย แต่ก็นะ!..ทางนั้นไม่ใช่แนวทางของพี่ พี่เลยเลิกล้มไป

นี่..ไง คือปัญหาละ มิตบริโภคข้อมูล คือความรู้ภาคทฤษฎีมามาก จิตมันเลยไม่เป็นหนึ่ง มิตต้องพิจารณาเลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่งนะ แล้วทำให้ถึงที่สุด พี่แนะนำให้ใช้อานาปานะสตินะ เพราะอานาปานะสติเปรียบเหมือนแม่ของกรรมฐานทั้งปวง เมื่อชำนาญในอานาปานะสติแล้ว จะฝึกกรรมฐานกองไหนก็ไม่ยาก และอานาปานะสติก็เป็นเครื่องอยู่ของพระอริยะเจ้าทั้งหลายด้วยครับ

บร้ะ! ฝันดีครับมิต ^ ^

ยังอยู่ข้างๆมิตเสมอครับ ^ ^ กำลังพยายามอยู่ครับเเต่ว่ามีอยู่ครั้งนึงไม่เข้าใจว่าทำสมาธิอยู่ดีๆเเล้วรู้สึกอึดอัดมากหายใจถี่ขึ้นเป็นอะไรก้อไม่รู้เลยออกจากสมาธิเลย

ในขณะที่นิมิตเกิดอยู่..จะมีตัวที่รับรู้ในสิ่งที่เห็น..ก็คือตัวเรานั่นแหละ.. เอาตัวรู้จับที่ตัวรู้นั้นแหละ สิ่งที่ออกมาจากจิตที่ปรุงแต่ง..จะกลับคืนหมด ถ้าเปรียบเหมือนโทรศัพท์ ก็คือการคืนการตั้งค่าเดิมแหละครับ มันอธิบายยากนะ มันละเอียดอ่อนมาก

น้องมิตครับ ตอนแรกพี่ตอบคำถามนี้ทางข้อความแล้ว แต่มันส่งไม่ได้ ไม่รู้ว่าระบบเป็นอะไรอีก พี่เลยมาตอบในนี้ครับ

น้องมิตไม่ต้องสนใจเรื่องอาการของจิตว่าจะมีปีติหรือไม่นะครับ เป็นเพราะน้องมิตไปติดความรู้ในตำรามากไป จึงเป็นอุปสรรคในการปฏิบัติครับ นิมิตที่เกิดส่วนใหญ่ เกิดจากสังขารปรุงแต่งจิต มันทำงานซับซ้อนมาก วิธีแก้...ให้เพ่งเข้าไปที่จุดศูนย์กลางของผู้รู้(ตัวเรา) นิมิตมารก็จะหายนะครับ "อัตตาหิ อัตตโน นาโถ...ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตน" ข้อความนี้ปรากฏ..พี่จึงถ่ายทอดมาให้น้องมิตครับ เจริญสุขในธรรมนะครับ.

ทักทายค่ะ.....ขอให้เป็นวันอังคารทีมีแต่...ความสุขนะจ้ะ

จริงๆแล้ว..ที่ไปไม่ได้นั่น เป็นเพราะเรายังไม่มีความชำนาญในการปรับจิตให้เหมาะกับภพภูมิที่จะไปครับ(พี่มารู้เอาทีหลัง..นานมาก) คือการที่เราจะไปในภพภูมิใด เราจะต้องปรับคลื่นความถี่ของจิตให้ตรงกับภูมินั้นๆจึงจะเข้าไปได้ ตรงนี้พี่ยังไมอธิบายนะ ไว้ให้น้องมีประสบการณ์บ่อยๆน้องจะเข้าใจเองครับ พูดไปในตอนนี้ น้องก็เอาสัญญาเข้าไปยึดติดอีก การปฏิบัติจะไม่ก้าวหน้าครับ

วันนี้พี่มาเล่าเรื่องการปฏิบัติธรรมต่อนะครับ..

....การที่กายทิพย์ออกจากร่าง..ว่าไปแล้ว พี่ว่าเหมือนกับการฝันไปนะ!..เพียงแต่คนที่ฝันโดยทั่วไป เขาไม่รู้ว่าออกมายังไง แต่เรา..ฝึกสติสัมปชัญญะอยู่ จึงเห็นกายทิพย์ของเราขณะออกจากร่างก็เท่านั้นเอง และที่พิเศษไปกว่าการฝันของคนอื่นคือ เรามีสติรู้ตัวตลอดการฝันของเรา หลังๆการออกไปท่องเที่ยวของจิต(กายทิพย์) จึงไม่ใช่เรื่องพิศดารอีกต่อไป อยู่มาวันหนึ่ง หลังจากกายทิพย์ออกจากร่างแล้ว และไม่มีอาการหมุนแล้วเพราะเริ่มรู้ทาง จึงคิดว่า..ไหนๆก็ออกมาได้แล้ว จะขอไปเที่ยวชมสวรรค์ซะหน่อยหนึ่ง พี่จึงอธิฐานจิตขอเข้าชมสวรรค์ชั้นจาตุม..ปรากฎว่าจิตมีอาการยกตัวสูงขึ้น(พี่หลับตาอยู่) เหมือนเราอยู่ในลิฟ แล้วลิฟมันยกตัวขึ้นน่ะครับ พอรู้สึกว่าจิตมันหยุด พี่ลืมตาขึ้น เห็นเป็นกำแพงสูงท่วมหัว ลักษณะคล้ายวัดพระแก้ว แต่สูงกว่ามาก พี่เข้าไปข้างในไม่ได้ จิตมีคำตอบออกมาว่า..กำลังจิตไม่พอ แล้วความรู้สึกของพี่ก็คืนกลับเข้าร่างครับ

...นี่..เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ของการออกไปเที่ยวครับ

สุขสัน..วันจันทร์ น่ะค่ะ

ขณะที่น้องเห็น..ตัวจิตรู้มันมาอยู่ที่ความรู้สึกเฉพาะตัวเราใช่ไหม มันละลมหายใจมารู้อยู่เฉพาะตัวหรือเปล่า? ถ้าเป็นอย่างนั้นสิ่งที่เห็นจะเหมือนเราดูหนัง4มิติอยู่ คือเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วเรามีความรู้สึกร่วมในเหตุการณ์นั้นๆด้วย โดยที่เราก็ยังเป็นผู้รู้ที่จ้องดูเหตุการณ์นั้นอยู่..น้องเป็นอย่างนั้นไหม?

ปฏิภาคนิมิตนี่ยังไม่เป็นฌานครับ ยังเป็นแค่ระดับอุปจาระอยู่ นิมิต..จะไม่เกิดในฌานครับ นิมิตนี่จะอยู่ในระดับภวังคจิต คือจิตอยู่ในภวังค์จึงจะเห็นนิมิตครับ ที่จริง..นิมิตกับฝันนี่มันเป็นอาการอย่างเดียวกัน คืออาการของจิตที่ลงภวังค์ แล้วท่องเที่ยวไปในภูมิของจิต ฉนั้น..สิ่งที่เห็นจึงมีทั้งจริงและไม่จริง แต่ส่วนใหญ่ ถ้าเป็นภูมิจิตของปุถุชนอย่างเราจะเป็นมายาภาพที่จิตปรุงแต่งขึ้นซะมากกว่า อย่าไปยึดติดมันมากนะครับ เดี๋ยวจะหลงทางซะเปล่าๆ